Ponte Ágora (6.0)

Sonaron cantos de sereas, que eran só iso. Cantos de serea sobre os “métodos” cos que o Rexistrador da Propiedade nos sacará da crise; e non fun capaz de entender nada, seguramente porque eu pensaba que os rexistradores da propiedade son esa parte da economía que resulta absolutamente improdutiva. ¿Necesarios? Tal e como está estruturada esta sociedade, seguramente si, pero tamén perfectamente prescindibles, substituíbles e algúns ...ibles máis. Non entendo cales son os elementos de confianza que pode ofrecer á sociedade española un rexistrador da propiedade que pertence a un colectivo (exercera ou non) que sacou os seus ingresos máis altos en plena burbulla inmobiliaria. Moita compra-venta de vivendas, terreos, hipotecas ao promotor, cancelacións, novacións, notas simples, certificacións rexistrais, inscrición de obra nova en construción para obter a hipoteca promotor, declaración de obra nova e división horizontal, agregación e segregación de fincas son a materia prima dun negocio

Estimado Don Enrique: Bótase de menos unha sociedade que opine máis aló das barras dos bares, que leve a súa voz e o seu camiño da man da ética, que non conciba a política como un produto de co nsumo para espectadores pasivos, ... un espectáculo vaia. Puro “márketing” de imaxe sen consistencia nin constancia material e moito menos de ideas. Botamos de menos a o Vello Profesor Don Enrique Tierno Galván. O mesmo que asociamos á teta de Susana Estrada, aquela musa do erotismo que abriu as meniñas (as dos ollos) da contida e reprimida luxuria nacional e deix ou entrar un pouco de fresco, non só na súa pel obxecto de desexo senón nunha sociedade aínda alcanforada e con cheiro a pechada. O mesmo que dixo “el que no esté colocado que se coloque y al loro”, que se interpretou pouco menos que como a apoloxía do porro. Botamos de menos a Don Enrique Tierno Galván. Os que devorabamos con cert a fruición aquele s tex tos de Raúl Morodo sobre o seu mestre, atopamos alí un obxectivo

A veces noto que soy mucho más sensible a los olores que otras personas y que yo mismo en otras ocasiones. Dice mi neurólogo que ello es debido a mis innumerables, persistentes y habituales migrañas. Quizá me ha dicho al revés… No sé… A veces creo que noto olores retrospectivos, fósiles, más antiguos que mi propia existencia. No logro definir si es olor a cosa, a tiempo, a persona o a sensación; entonces tengo migraña… O, tal vez, al revés… La primera vez que noté esta sensación fue cuando me decidí a restaurar el armario de mis padres, que fue de mis abuelos y, quizá también, de mis bisabuelos. Es un mueble empotrado en una pared. A mí  me había parecido siempre una puerta a lugares ocultos, a memorias ocultadas y a indisimulados miedos. Era oscuro, todo él estaba cubierto de una espesa capa de barnices sobre barnices, la carencia de brillo y color le daban un aspecto de penumbra de confesionarios que me producía un desasosiego que no conocía hasta entonces. Comencé quitando cu