Inocencio Bermúdez na Memoria

Ni una palabra

Blas de Otero

Ni una palabra

brotará en mis labios

que no sea

verdad.

Ni una sílaba,

que no sea

necesaria.

Viví

para ver

el árbol de las palabras, di

testimonio

del hombre, hoja a hoja.

Quemé las naves

del viento.

Destruí

los sueños, planté

palabras

vivas.
***

Inocencio Bermúdez foise igual que viviu, silenciosamente, pacíficamente, achegado á súa familia. Queda un fondo valeiro que somentes enche a lembranza de quen foi como persoa e da súa actitude fronte á vida e a prol da verdade do pasado como ferramenta de futuro. Él ensinounos o extraordinario poder da memoria, da verdade e da palabra.

Quédanos a súa memoria, aquelo que nos ensinou. Quédanos a forma de brotar a súa palabra. Nin unha sílaba súa amosou nunca rencor, nin un soio acento na revancha, nin unha soia concesión á vinganza.

A súa paz foi, é e será contaxiosa naqueles que tivemos a inmensa sorte de manter longas conversas sobre a súa memoria; esa memoria que se nalgún momento o desacougaba era porque non quería que naide se sentise molesto. Nunca quixo molestar, somentes lembrar para construir o futuro sobre a sólidez da verdade por si mesma.

A súa memoria é un legado que somentes poderemos pagarlle si a mantemos viva. Deixounos a súa palabra, o seu sentido da paz e da responsabilidade. Agora nós temos a súa memoria e a súa palabra, e somos responsables de que siga viva.

É unha honra asumir a parte de responsabilidade que me toca e un inmenso orgullo ter amigos coma Inocencio Bermúdez.