Gándara. Alguén haberá que sepa algo deste farmacéutico
Gándara. Somentes sei que no ano 1936 era farmacéutico. O resto é unha incógnita absoluta para min. Tamén necesita luz na historia.
Como funciona a Galicia que FUNCIONA ¿..?
No 2019 publiquei no meu blog "A Santa substituta (Non hai conforto)" . Catro anos despois, en vez de mellorar, a situación está ainda peor, porén parece que FUNCIONA. Segundo o que pasou o 18F como lles gusta chamarlle ós nosos políticos. O grave do asunto é que no ano 1985 xa escribín no "Gouño" un "trapo" (aínda non se inventaran os "chios" de X -twiter antes-) denunciando a situación sanitaria da Pontenova e, anque os motivos son distintos, a situación segue xenerando tanto malestar cidadán como fai 40 anos. O malestar cidadán hai que demostralo ao NOSO SISTEMA SANITARIO presentando reclamacións no Centro de Saúde por cada incidencia que teñamos persoalmente. Nesta semana tiven que presentar dúas reclamacións, unha pola desatención manifesta a un paciente e outra porque hoxe non estaba ningún dos médicos titulares e viña un substituto para unhas escasas 4 horas e resultaba imposible atender o que eu consideraba unha urxencia. Anque a m
Comentarios
Hai una páxina chamada Nomes e Voces http://www.nomesevoces.net/ que tenta recoller os nomes dos represaliados da Guerra Civil. Por exemplo, estes son os datos de Gándaras:
Ángel Pérez Gándaras
Execución
Home de 33 anos, Farmacéutico/a
Natural de Baralla (Lugo)
Veciñanza: Vilameá, A Pontenova
Morto o 13 de febreiro de 1937
Xulgado en Lugo por rebelión militar co resultado de sentenza a pena de morte. Executado en Lugo.
Aquí veñen os veciños e naturais da Pontenova:
http://vitimas.nomesevoces.net/gl/buscar/?vecinanza=26
http://vitimas.nomesevoces.net/gl/buscar/?natural=26
Saúdos e parabéns polo blog
Eloi Treitas Foxaca
Riotorto
Non sabemos moito do aspecto persoal e humano de persoas que coma Gándara, Torviso, Suso de Miguel e outros que estaban sendo precursores e promotores dun modelo de sanidade universal que provocou nas forzas fascistas locais un temor visceral á perda dos seus privilexios e rematou por represaliar e asasinar a todos eles.
Pero así como o asasinato parecía ser o máis grave que lles podían facer, hoxe ca perspectiva do tempo, paréceme que é aínda máis grave ese intento de borralos da memoria colectiva.
Os que agora andamos preto dos 50 anos, preto de 75 anos despois destes asasinatos, despois de máis de 30 anos de democracia, seguimos sin saber o porqué desta infamia e o porqué deste silencio.
Persoalmente interésanme máis testemuñas coma a que me contas de túa avoa que os datos que me aporta Nomesevoces, anque tamén son necesarios para recuperar para a memoria colectiva.
Graciñas Eloi, espero que este blog che poida aportar algo.