Ponte Ágora (6.0)

Dicía José Saramago que “somos a memoria que temos e a responsabilidade que asumimos. Sen memoria non existimos e sen responsabilidade se cadra non mereciamos existir” . Vendo o documental “A Chocolateira” podemos darnos conta de ata onde asumimos a nosa responsabilidade de que a memoria común non sexa manipulada, terxiversada ou contaminada. Non entro no da intención porque é algo totalmente subxectivo do autor e pretendo ser obxectivo na exposición de feitos para poder exercer unha crítica construtiva. Recoñezo o mérito, a calidade e tamén a necesidade dun documental coma este. Vai ser unha óptima canle de transmisión da memoria, e polo tanto á par que me apetece aplaudilo tampouco podo obviar aquelo que o mingua e que seguramente o autor descoñecía previamente. En fin, ferruxes e excrecencias perfectamente evitables que maculan sen necesidade. Houbo unha frase “santo e sinal” dos veciños da Pontenova no inicio da década dos oitenta que encheu as paredes e as pancartas se...

No 1984 un debuxo de Mínel ilustraba a portada de O Gouño. A curta vida daquel periódico non impide que hoxe 30 anos despois o debate sobre as Feiras de outubre conte ca testemuña dun antecedente onde a situación era similar por non dicir idéntica. Se cadra a diferencia era que daquela as Feiras eran As Feiras de Outubre e dende entón a alguén se lle ocurriu que eran As San Lucas, non cabe dúbida de que influído polas de Mondoñedo. Seguramente se rebuscamos na historia, as feiras da Augaxosa, as da Pontenova e as de Mondoñedo tiñan moita relación, anque non tanta como para chamarse igual. É posible que se me escape o antecedente do nome pero, en fin, pouco importa como se chamen se finalmente non as hai. No 84 houbo Feiras de Outubro.

Hai días do verán en que no val do Eo, sen necesidade dunha capacidade olfativa extraordinaria, nótase ese cheiro a “repolo podre” que caracteriza os lugares onde hai instaladas fábricas de celulosa. O cheiro, por esas cousas extranas da meteoroloxía, percorre dende a costa de Ribadeo todo o val do Eo, ata chegar á Pontenova. Se cadra habería que sentir ledicia de que sexa pouco e poucos días. Nunca tiven moi claro eso dende que coñecín Navia  no seu día a día. Nos días de verán en que o recendo do Chao de Soutodemogos era nos amenceres a herba recén segada e nos mediodías a herba seca, seguramente porque o monte das Redondas non deixaba pasar aquelas brisas do Eo que transportaban outros cheiros do nordés. Neses días claros  sempre me chamou a atención o preto que se escoitaba a campá da igrexa de San Martiño de Taramundi . Todo hai que dicilo cando abría a fiestra, seguramente co sol xa ben erguido, unha das cousas que primeiro vía era o campanario da igrexa de Taramund...

O 21 de febreiro de 1924, Don Miguel de Unamuno foi destituído como Rector da Universidade de Salamanca e desterrado á Illa de Fuerteventura, onde escribiu “Romancero del destierro”, por estar en contra da ditadura de Primo de Rivera. Xusto un mes antes finou en Gorki (Rusia) Vladimir Ilich Ilianov máis coñecido como Lenin e primeiro presidente da Unión Soviética. Por aquí as cousas non estaban moi tranquilas tampouco. Julio Lazúrtegui seguia pelexando polo ferrocarril que unira Ribadeo cas minas do Bierzo aproveitando os máis de 30 kilómetros de vía xa construídos dende Vilaoudriz para dar saída ao mar ao ferro da súa explotación mineira. Mondoñedo, Lourenzá, Vilalba, etc artellaban un auténtico “lobby” para opoñerse a este proxecto e lograr que pasase pola cidade episcopal. Seguramente non lles faltaban argumentos para defender a existencia dun ferrocarril que dese servizo a eses concellos, o que lles faltou foi un emprendedor da talla de Lazúr...

A liña de 400.000 Voltios que a  empresa privada Red Eléctrica de España que repartiu  dividendos a conta do exercicio 2012 prevendo uns beneficios dos que xa  presentou informe dos primeiros nove meses , segue o seu proceso lento pero ameazante sin informar aos afectados nin aos que presentaron alegacións. Esta información do trazado ven de remitirma a asociación  CAMÍN GRANDE .  

No lloréis a Galán y a García dos almas fecundas murieron un día dejando abierto el camino para la libertad. Galán tenía una hija que apenas  sabía hablar y salió gritando a la calle que "VIVA LA LIBERTAD " Ya se fueron los Borbones, y más nunca volverán, llevan la ropa manchada con la sangre de Galán. No te impacientes noble labriego, no te impacientes pueblo español que en la elección pasada Manuel Azaña triunfó. Ya fueron las elecciones, el pleito se ventiló y la coalición de izquierdas del beneficio triunfó. No estamos en esos tiempos de que la pasión los mueve, de hacer la votación por la ley del 29. El Partido Popular  ( se refiere al Frente Popular ) ha triunfado en toda España y en la presidencia pone al hombre inmortal Azaña Se conoce que ha subido éste al poder nacional, los que había encarcelados, han mandado libertar. La orden de este señor, gran entusiasmo causó, porque...

Hace unos cuantos años, gobernaba entonces el PP comandado por un José María Aznar pletórico, la banca en general estaba inmersa en proyectos de crecimiento, de nuevas estrategias y de expansión. Se estaba preparando la mezcla jabonosa y resbaladiza en la que se mojó el instrumento “ad hoc” para crear la burbuja inmobiliaria. Era una burbuja que se mantuvo consistente hasta que las cajas comandadas por políticos de todo color y signo la fueron llenando de gas explosivo de diversa procedencia y nombre (financiación 110%, tasadoras propias, etc). Soplando soplando la brillante burbuja estalló en nuestras narices y dejó un suelo resbaladizo y peligroso sobre el que seguimos patinando sin control, sin casco, sin coderas y sin rodilleras.  Los técnicos, jefes de administración y directores de oficinas bancarias asistiamos  con cierta asiduidad a cursos de gestión comercial, formación de equipos, liderazgo, estrategias, etc. En general útiles y relativamente aprovechables si p...