Publicacións

Mostrando publicacións desta data: 2009

Faro Villalbés. Nº 26. 27 de marzo de 1933

D. José Mª Díaz Villamil ------ La marcha de este ejemplar gobernador, de Málaga, ha causado hondo sentimiento en aquella provincia por su nombramiento de Gobernador de Zaragoza. Así nos lo hace saber la prensa de Madrid, lo cual tomamos de "El Sol" el párrafo siguiente: De Málaga.-- La noticia del traslado del gobernador civil, Sr. Díaz Villamil, a Zaragoza ha causado gran sentimiento. Durante el período de un mando no se ha registrado ni un solo hecho de violencia ni perturbación por cuestiones sociales. El acierto y rectitud con que ha desempeñado el cargo lo evidencian el que hoy han desfilado por el Gobierno civil comiiones de patronos de Málaga y su provincia, representaciones obreras, entre ellas la U.G., Comité provincial del partido socialista, concejales de distintos partidos republicanos, autoridades, personalidades no afectas a partidos políticos, representaciones de los radicales socialistas y numerosas comisiones. Los periodistas que hacen información en el Go

"El griterío"

Imaxe
" Os amigos sensatos, aos que coma min asusta o griterío, soen loubarme o gusto por estar parte do ano fora, lonxe desa tendencia tan nosa de converter en exabrupto calquera debate . Por sorte e por desgraza , a lonxanía xa non é o que era. Un xa non se vai á maneira machadiana, espido de equipaxe, senón que leva ás costas todo o griterío, metido no ordenador do diaño. E que conste que me levo moi ben co aparello: permíteme trasladar a miña profesión debaixo do brazo e creoume vencellos de amizade con persoas ás que doutra maneira non coñecería. Son asíduo visitante de blogs literarios, humorísticos, políticos, e comparto bromas cun círculo de ciberamigos aos que teño nun altar. Vivir fora permitiume comprobar que a realidade a través do ordenador chega tremendamente distorsionada, porque o que máis rápido viaxa é, sen dúbida, o griterío, tan casposo e agresivo, encontrou no ciberespacio o su elemento . O griterío maniféstase en revistas dixitais, pero tamén en forma de libelo cib

Cámbioche esta parroquia miña por aquela túa.

Fai uns anos estabamos a cambiar cromos de Reina (padre) ou de Sanchís (padre), parécenos que pasou moito tempo. Agora non hai afición aos cromos e os nosos fillos cambian iconos, fotos, animacións polo messenger, teñen un blog, están no facebook, no tuenti ou algo así. No século XIII eran os bispos os que trocaban nada menos que parroquias enteiras. O Bispo de Mondoñedo fíxose cas parroquias (ou parte delas) de Vilarmide, Vilaboa, Vilameá e Vilaoudriz trocándollas ao Abade e Convento de Meira por outras da Terra Chá. As Terras de Miranda pasaron pois a depender de Mondoñedo no ano 1263. Este documento dun arquivo particular da fe do troco. Permuta de varias iglesias entre el Obispo de Mondoñedo, D. Munio, y el Abad del Convento de Santa María de Meira, Heyméricus.- Año 1263 --------------------------------------------------------------------------------------------- 29 de Noviembre de 1263 .- El Obispo Don Munio, de Mondoñedo, con el consentimiento de Martín de Pedro, Deán, y del Cab

CINCUENTA E CINCO TABERNAS

Imaxe
Eduardo Blanco Amor tiña a súa tertulia literaria na Taberna do Ribeiro, e dalí ben poida ter xurdido a idea da súa novela “A Esmorga” onde retratou o Ourense de entón pero tamén retratou unha boa parte dos persoeiros e feitos que vistos ou contados pode haber ou acontecer en calquera recuncho de Galicia ou do mundo mundial. Os feitos vistos ou contados na taberna do Ribeiro e os persoeiros que os protagonizaron xa sómente quedan na retina pechada dos seus protagonistas. Supoño que chegado aquí, aqueles que lean de cando en vez o meu blog estarán un pouco perdidos porque sempre que escribín algo foi sobre A Pontenova ou persoas da Pontenova. Algún pensará que isto podería ser un homenaxe a Blanco Amor que fai en decembro 30 anos que finou, ou unha lembranza de “A Esmorga” que fai en outubro 50 anos que se publicou por primeira vez. Eu non pretendo tanto pero se alguén o entende así, sexa pois esa homenaxe. O conto vai de tabernas ou tendas da Pontenova, non de calquera taberna ou calq